Odamın toprak tabanını
Bagaj kağıtları yapışık iki Antep kilimi,
Direkten tavanını da renkli kartonlar örtmüş.
Kağıtları birer birer okudum;
Diyarbakır-Malatya,
Malatya-Kayseri,
Kayseri-Gölbaşı yazılı
Belli ki, emektar bu kilimler
Denk olduğunda,
Yollarda
Fazla yorulmuş.
Hamal sırtından düşüp kalkmış;
Yer,yer delinmiş.
Altından toprak görünüyor;
Fare yenikleri kartonların arasından da tavan
Bizim ki,
Bu kilimleri süpürürken yoruluyor;
Eller halılar aldı,
Rahat rahat süpürüyor;
Biz şu kadar yıl oldu
Bir baltaya sap olamadık,
Bunlar bela oldu başıma,
Canımı yiyip duruyor;
Hala, diyor:
Herkes kısmetini bulur, diyorum.
O da susuyor.
Duvarda bir Türkiye haritası,
Birkaç resim.
Bir de takvim asılı.
Kapının yanında da ayna var.
Sakın bakma,
Bu ayna da görünürsün canavar.
Yüzün genişler,
Daralır, kısalır
Veya uzar.
Köşedeki etajer Aga radyomu taşır.
Dört hazeran sandalyem de
Seyrek gelen misafirleri.
Gelenlerin çoğu sedirde oturur.
Bunlar da pek işe yaramaz ki.
Bilmem ki,
Bu sandalyelere ne lüzum var?
Odamda bir köşeden bir köşeye
Uzayan güzel bir sedirim var.
Kolay mı ya?
Alınmış bir kere bu sandalyeler
Ve bu eşyalar.
Para veren yok ki,
Beleş de verilemez ki,
Mal canın yongasıdır derler,
Sokağa atılamaz ki..
Böylesi bir odaya da,
Oda denilemez ki.
Alıştık bir kere fukaralığa
Kolay kolay bu odadan,
Bu dekordan,
Vazgeçilemez ki...

MEHMET SALİH SAN